Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Πώς να βγάλω το φαγητό από το μυαλό μου;


Είναι νωρίς το απόγευμα ή και αργά το βράδυ, ίσως και η μοναδική της ημέρας, της χαλάρωσης και έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε την αγαπημένη σας εκπομπή στην τηλεόραση.
Όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά μέχρι τη στιγμή που σας καλεί μια φωνούλα από το υπερπέραν με σκοπό να σας οδηγήσει στο ψυγείο ή στο ντουλάπι με τα διάφορα σνακ και σαν να μη φτάνει μόνο αυτό μια μαγική δύναμη, που δεν μπορείτε να ελέγξετε, σας σηκώνει από τον καναπέ και σας οδηγεί μηχανικά μπροστά από τον «πειρασμό» και μέχρι να το καταλάβετε έχετε «αδειάσει» όλο το σακουλάκι με τα πατατάκια μπροστά από την τηλεόραση.
Μόλις συνηδειτοποιήσετε όμως τι έχει συμβεί ένα αίσθημα απογοήτευσης σας κατακλύζει και τα βάζετε με τον εαυτό σας που για ακόμα μια φορά βγήκε εκτός ελέγχου. Μετανιώνετε και ορκίζεστε στον εαυτό σας οτι αυτό δεν πρόκειται να ξανασυμβεί, ενώ την επόμενη φορά έχετε ξεχάσει την υπόσχεση που έχετε δώσει και το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να φάτε οτιδήποτε βρεθεί μπροστά σας. Έτσι ζείτε σε μια κατάσταση που διαιωνίζετε, χωρίς να μπορείτε να κάνετε κατι για να την αλλάξετε και το μόνο που κάθε φορά είναι κάποια περιττά κιλά και μια χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Το πιο βασικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μπορέσει κανείς να μάθει να ακούει την πείνα του, με βάση τα σήματα που δίνει το στομάχι του. Θα πρέπει κατ' αρχήν να αναρωτηθείτε τρώτε για να χορτάσετε την πείνα σας ή για να «ταΐσετε» τα συναισθήματά σας; Είναι πράγματι η πείνα που σας οδηγεί στην υπέρμετρη και ανεξέλεγκτη κατανάλωση θερμίδων ή κάποια άλλη «ανικανοποίητη» πλευρά του εαυτού σας που δεν έχετε εντοπίσει ακόμα επακριβώς. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να δώσουν απάντηση σε αυτό το ερώτημα ή αρνούνται να δεχτούν τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε αυτές τις δυο καταστάσεις. «Εγώ τρώω όταν πεινάω» ισχυρίζεται κανείς ή «η πείνα μου είναι πραγματική»! Είναι γεγονός ότι δύσκολα διακρίνει κανείς τη διαφορά, και ακόμα δυσκολότερα, παραδέχεται οτι οι λόγοι που δεν οργανώνει καλύτερα και δε βελτιώνει τη διατροφική του συμπεριφορά είναι καθαρά ψυχολογικοί. Πώς μπορούμε λοιπόν να αναγνωρίζουμε αν κατευθυνόμαστε στην κουζίνα (ή οποιαδήποτε άλλη πηγή παρηγορητικής τροφής) οδηγούμενοι από την πραγματική μας πείνα ή από κάτι άλλο;
Υπάρχουν ορισμένες βασικές διαφορές ώστε να εξασκηθεί κανείς και να μάθει να εντοπίζει, ανάμεσα στη βιολογική και τη συναισθηματική πείνα:
  • Η "συναισθηματική πείνα" έρχεται ξαφνικά, ενώ η βιλογική σταδιακά.
  • Όταν μας επιτίθεται η "συναισθηματική πείνα", λαχταράμε πολύ συγκεκριμένα φαγητά, αυτά που στα αγγλικά ονομάζουν "comfort food", δηλαδή παρηγορητικά φαγητά (που οι έρευνες μας έχουν δείξει ότι συνήθως αφορούν υδατάνθρακες και λιπαρές τροφές), ενώ στην πραγματική, βιολογική πείνα, συνήθως δεν είμαστε ιδιαίτερα επιλεκτικοί.
  • Η βιολογική πείνα μπορεί να περιμένει, ενώ η "συναισθηματική πείνα" έχει την αίσθηση του επείγοντος.
  • Στη βιολογική πείνα, καταλαβαίνουμε πότε χορταίνουμε ενώ στη "συναισθηματική πείνα" είναι πολύ πιθανό να μην ακούσουμε το "καμπανάκι" του κορεσμού και να συνεχίσουνε να τρώμε, ακόμα και όταν έχουμε χορτάσει.
  • Μετά από ένα γεύμα που υποκινήθηκε από "συναισθηματική πείνα", ακολουθούν συνήθως συναισθήματα ενοχών, ενώ η ικανοποίηση της βιολογικής πείνας μας αφήνει με συναισθήματα ικανοποίησης και ευχαρίστησης.
Το να μάθει κανείς να εντοπίζει αυτές τις διαφορές, όπως προανέφερα δεν είναι εύκολο και θέλει συνεχή εξάσκηση, χρόνο, υπομονή και επιμονή γιατί έχουμε μάθει τον οργανισμό μας να προσπαθεί να αναπληρώνει άλλα συναισθήματα (θυμό, απογοήτευση, άγχος, προβληματικές σχέσεις, έλλειψη αγάπης, χαμηλή αυτοεκτίμηση) με την ψευδαίσθηση της απόλαυσης του φαγητού. Πως λοιπόν θα μπορέσουμε να βγάλουμε το φαγητό από το μυαλό μας που μας έχει γίνει πλέον έμμονη ιδέα;
  • Μάθετε να αναγνωρίζετε τη συναισθηματική πείνα και εντοπίστε τα ψυχολογικά αίτια που την προκαλούν. Αν δεν εντοπίσετε απο που προέρχεται θα συνεχίσετε να ζείτε με αυτό.
  • Καθυστερήστε λίγο την επιδρομή στο ψυγείο και «μείνετε» λίγο με τα συναισθήματα αυτά. Μην τα καλύπτετε αμέσως με το φαγητό.
  • Προσπαθήστε να τροποποιήσετε σταδιακά και όχι να εξαλείψετε απότομα τις «κακές» διατροφικές συνήθειες. Ο «αποχωρισμός» από τροφές που «ανακουφίζουν» είναι δύσκολος και συχνά επώδυνος. Μειώστε αρχικά τις ποσότητες και σταδιακά αντικαταστήστε τις με πιο υγιεινές όπως γιαούρτι, μπάρες δημητριακών, μπισκότα ολικής, σοκολάτα υγείας κ.τ.λ.
  • Φτιάξτε μια λίστα ευχάριστων για εσάς δραστηριοτήτων με τις οποίες μπορείτε εναλλακτικά να ασχοληθείτε όταν σας καταβάλλει η έμμονη σκέψη του φαγητού όπως π.χ να πάτε μια βόλτα με μια φίλη, για ψωνια, ή ασχοληθείτε με κάποια φυσική δραστηριότητα.
  • Κάντε κάτι δημιουργικό ώστε να σας αποσπάει την προσοχή απο το φαγητό. Εαν ο ελεύθερος χρόνος σας το επιτρέπει ασχοληθείτε με εργασίες πέρα απο αυτές του σπιτιού όπως π.χ με τον κήπο σας, τα λουλούδια σας, έστω με κάτι που σας ευχαριστεί.
Θυμηθείτε ότι ο έλεγχος της διατροφικής συμπεριφοράς αποφέρει αίσθημα προσωπικής ικανοποίησης και αποδοχής του εαυτού σας. Μην εστιάζετε μόνο στην απώλεια βάρους. Στόχος δεν είναι η «στέρηση» αλλά, η βελτίωση τόσο των διατροφικών συνηθειών μας όσο και της ποιότητας της ζωής μας.

Πηγή: www.diatrofi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου